Pssstt...Ben je ook zo benieuwd hoe het klooster ervan binnen uitziet? Het voormalig klooster was erg naar binnen gekeerd. De Trappistinnen waren zelfvoorzienend en leefden geïsoleerd van de buitenwereld.
In tegenstelling tot vroeger draait het nu volledig om verbinden en ontmoeten! Neem met onze gids een kijkje in Ons Koningsoord tijdens een rondleiding.

Aanmelden

Ook zo benieuwd naar deze bruisende plek? Schrijf je in voor een rondleiding en beleef zelf de wereld van Ons Koningsoord.

De gids

Rini van Roy heeft 7 jaar als conciërge gewerkt in Ons Koningsoord en is, zoals hij zelf verteld vergroeid geraakt met het klooster. Rini is erg geïnteresseerd in de geschiedenis van de zusters die er leefde. Over de gebruiken en gewoontes in de voormalige abdij heeft hij de afgelopen jaren veel kennis opgedaan. Deze kennis wil Rini graag met je delen via de rondleidingen in en om het klooster.

Vertrek rondleiding

Start in de Bibliotheek Berkel-Enschot bij de leestafel.
Voor meer info en aanmelden: bibliotheekmb.nl/berkel-enschot-agenda

Geschiedenis

De abdij Onze Lieve Vrouw van Koningsoord is in 1937 gesticht in het Brabantse Berkel-Enschot, vanuit de Belgische trappistinnenabdij Notre Dame de la Paix in Chimay, na jaren van voorbereiding. Het klooster werd gebouwd door de monniken van abdij Koningshoeven.

De zusters, de cisterciënzers die woonden in de voormalige abdij van Ons Koningsoord horen bij een oude kloosterfamilie: de trappistinnen, genoemd, naar het klooster van La Trappe.
Cisterciënzer monniken en nonnen leven voornamelijk in eenzaamheid en stilte; de grote monniken hebben stilte uitgelegd als "de taal van bevrijding, verlichting of vereniging met God”.
De cisterciënzers hebben hierdoor een eigen gebarentaal ontwikkelt. Het is een compacte, elegante taal, die haar oorsprong vindt in de middeleeuwen, met een eigen grammatica en jargon die afwijken van de gewone doventaal. Ze schreven elkaar ook briefjes met zakelijke mededelingen om overbodig gepraat te voorkomen, maar ze gingen niet geforceerd om met de stilte.

Er was zelfs een cisterciënzer zuster die vond dat het eten op haar bord haar veel vertelde. Omdat er tijdens de maaltijden, in de Refter, niet gesproken mocht worden, had deze zuster hele conversaties met zichzelf over het eten. Zij noemde dat; “de taal van het eten”
Het is een gemeenschap die in de loop van jaren, van eeuwen, eigen uitdrukkingswijzen en gewoontes heeft ontwikkeld. Een eigen “taal” om op hun manier toch te kunnen communiceren.

Op Initiatief van de Bibliotheek Berkel-Enschot en Woonlandschap Ons Koningsoord in samenwerking met Heemkundekring De Kleine Meijerij.